Geluksklavertje

Nog niet eerder heb ik iemand zo zien reageren op zijn taart, een echte zoetekauw dus. Dat is leuk, wederom een voldaan gevoel te krijgen. Het is immers telkens maar weer afwachten als je iemand en taart geeft voor zijn verjaardag of hij of zij ook wel van taart houd. Dit keer dus wel, en het mes ging er al vrij snel in. Maar niet eerder dan dat de jarige voor zichzelf een stukje had uitgezocht. Onbespreekbaar dat uitgerekend dat stukje taart bij een ander op het schoteltje terecht zou komen. Ach en zo hoort het ook wel een beetje, het was immers zijn eigen kado.